Absolwent gimnazjum w Częstochowie, gdzie działał w organizacji „Zet”. Studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, handel na uniwersytecie w Leodium w Belgii oraz w Akademii Eksportowej w Hawrze.
Z wybuchem I wojny światowej powołany do armii rosyjskiej jako podporucznik rezerwy kawalerii, po 2 tygodniach zdezerterował razem ze swoim szwadronem i przeszedł do Strzelców Józefa Piłsudskiego. Walczył w 1 pułku ułanów I Brygady Legionów. Zastępca dowódcy słynnego Patrolu Beliny. Po kryzysie przysięgowym internowany w Szczypiornie, następnie w Havelbergu, Rastadt i Werl. Zwolniony w 1918.
W 1918 mianowany przez dowódcę POW Edwarda Rydza-Śmigłego komendantem okręgu wojskowego w Chełmie, gdzie rozbroił stacjonujący tam garnizon austriacki oraz zarządził pobór do 1 Pułku Szwoleżerów i 35 pułku piechoty. Zwerbował także do polskiej armii włoskich jeńców wojennych i czeskich dezerterów z armii austro-węgierskiej. Był organizatorem i pierwszym dowódcą 1 Pułku Szwoleżerów.
W wojnie polsko-bolszewickiej dowodził 1 Pułkiem Szwoleżerów (do 29 kwietnia 1920), IV Brygadą Jazdy (lipiec 1920) oraz 2 Dywizją Jazdy (VIII 1920 – VII 1921).
W latach 1921-1923 był inspektorem kawalerii przy Inspektoracie Armii Nr 2. W lipcu 1923 został generałem brygady. Był dowódcą 2 Dywizji Kawalerii, a następnie 3 Dywizji Kawalerii.
15 listopada 1925 roku przewodził delegacji kilkudziesięciu wojskowych wyższej rangi, składającej marszałkowi Piłsudskiemu propozycje zaprowadzenia w kraju politycznego porządku.
16 lipca 1936 zginął w katastrofie lotniczej samolotu RWD-9 w katastrofie samolotu RWD-9, który runął do wód Zatoki Gdańskiej w trakcie lotu w kierunku statku „Piłsudski”, którym wracała z USA jego żona. Pochowany na Cmentarzu Marynarskim w Oksywiu. Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari, Krzyżem Zasługi, Krzyżem Niepodległości z Mieczami oraz czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
Źródło: serwis historyczny Ziemi Łomżyńskiej
Z wybuchem I wojny światowej powołany do armii rosyjskiej jako podporucznik rezerwy kawalerii, po 2 tygodniach zdezerterował razem ze swoim szwadronem i przeszedł do Strzelców Józefa Piłsudskiego. Walczył w 1 pułku ułanów I Brygady Legionów. Zastępca dowódcy słynnego Patrolu Beliny. Po kryzysie przysięgowym internowany w Szczypiornie, następnie w Havelbergu, Rastadt i Werl. Zwolniony w 1918.
W 1918 mianowany przez dowódcę POW Edwarda Rydza-Śmigłego komendantem okręgu wojskowego w Chełmie, gdzie rozbroił stacjonujący tam garnizon austriacki oraz zarządził pobór do 1 Pułku Szwoleżerów i 35 pułku piechoty. Zwerbował także do polskiej armii włoskich jeńców wojennych i czeskich dezerterów z armii austro-węgierskiej. Był organizatorem i pierwszym dowódcą 1 Pułku Szwoleżerów.
W wojnie polsko-bolszewickiej dowodził 1 Pułkiem Szwoleżerów (do 29 kwietnia 1920), IV Brygadą Jazdy (lipiec 1920) oraz 2 Dywizją Jazdy (VIII 1920 – VII 1921).
W latach 1921-1923 był inspektorem kawalerii przy Inspektoracie Armii Nr 2. W lipcu 1923 został generałem brygady. Był dowódcą 2 Dywizji Kawalerii, a następnie 3 Dywizji Kawalerii.
15 listopada 1925 roku przewodził delegacji kilkudziesięciu wojskowych wyższej rangi, składającej marszałkowi Piłsudskiemu propozycje zaprowadzenia w kraju politycznego porządku.
16 lipca 1936 zginął w katastrofie lotniczej samolotu RWD-9 w katastrofie samolotu RWD-9, który runął do wód Zatoki Gdańskiej w trakcie lotu w kierunku statku „Piłsudski”, którym wracała z USA jego żona. Pochowany na Cmentarzu Marynarskim w Oksywiu. Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari, Krzyżem Zasługi, Krzyżem Niepodległości z Mieczami oraz czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
Źródło: serwis historyczny Ziemi Łomżyńskiej