Kapituła Anioł Stróż Ziemi Wołomińskiej przyznaje wyróżnienia w kategoriach: za działalność charytatywno-dobroczynną; za działalność patriotyczno-narodową oraz za szczególne zasługi dla Rzeczypospolitej Polskiej. Laureaci wybierani są przez Kapitułę spośród zgłoszonych kandydatur. Pierwszą osobą, która otrzymała statuetkę Anioła Stróża Ziemi Wołomińskiej był Marian Krzaklewski. W kolejnych latach wyróżniono m.in.: Prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego, ks. prałata Zdzisława Peszkowskiego, Jana Pietrzaka, prof. Józefa Szaniawskiego, ks. Jana Andrzejewskiego, ks. Jana Sikorę, ks. bp. Henryka Hosera, prof. Krzysztofa Szwagrzyka, prof. Witolda Modzelewskiego, Romualda Szeremietiewa, ks. Krzysztofa Małachowskiego, kmr. Wiktora Węgrzyna, starostę Konrada Rytla.
Kapituła Anioł Stróż Ziemi Wołomińskiej powstała w 2000 r. z inicjatywy Andrzeja Kazimierza Zycha, natomiast prezesem Kapituły jest Jan Tokarski. Autor statuetki to prof. Czesław Dźwigaj z ASP w Krakowie.
W 2018 r. po raz kolejny przyznano Anioły tym, którzy pomagają, wspierają, upamiętniają, a przy tym realizują swoje pasje i spełniają marzenia.
W kategorii za działalność patriotyczno-narodową wyróżnienie (dyplom i statuetkę) Anioła Stróża Ziemi Wołomińskiej otrzymał Andrzej Saulewicz. Wniosek złożony przez Koło Związku Sybiraków w Wołominie przedstawiła Prezes Honorowy ZS Maria Sobolewska. Przedstawiamy fragmenty wniosku:
„Pan Andrzej Saulewicz jest jednym z bardziej znanych mieszkańców Wołomina. Wieloletni działacz społeczny i sportowy, były prezes PWKS Huragan, były radny, za swoje dokonania uhonorowany tytułem Zasłużony dla Wołomina. (…) Zasługi naszego kandydata dla upamiętniania miejsc ważnych pod względem historycznym i patriotycznym są ogromne. Nie ma bodajże w gminie Wołomin takiego pomnika, obelisku czy tablicy, przy powstawaniu których by się nie przysłużył. Wystarczy wymienić tylko niektóre z nich: pomnik ks. Ignacego Skorupki w Ossowie, Pomnik Katyński w Wołominie, pomniki Jana Pawła II i kardynała Stefana Wyszyńskiego, pomnik ks. Jana Sikory. To Andrzejowi Saulewiczowi zawdzięczamy wiele tablic pamiątkowych oraz obecny wygląd kaplicy na wołomińskim cmentarzu. Jest to działalność szczera, oparta na wartościach i wychowaniu w tradycji narodowo-chrześcijańskiej.
Jednak dla nas najważniejsze jest to co Pan Andrzej robi dla Sybiraków. Od wielu lat związany ze środowiskiem Koła Sybiraków w Wołominie, wspiera nas zarówno radą, jak i czynem. To jemu zawdzięczamy pomnik poświęcony Zesłańcom Sybiru i Osobom Represjonowanym w latach 1939-1956 na skwerze imienia Sybiraków w Wołominie. Pomnik, przy którym corocznie odbywają się uroczystości rocznicowe 17 września, ma dla nas ogromne znaczenie, przypomina bolesną przeszłość, ale też otwiera na przyszłość, na współpracę Sybiraków z młodym pokoleniem. Jako prezes Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Wołomińskiej WOŁOMINIAK Pan Andrzej Saulewicz złożył wniosek o nadanie skwerowi, na którym znajduje się nasz pomnik, imienia Sybiraków i przygotował tabliczki upamiętniające Sybirackie groby. Na naszych spotkaniach witamy Pana Andrzeja jako przyjaciela wołomińskich Sybiraków i bardzo się z tej przyjaźni cieszymy. Za swoje zasługi dla Sybiraków Pan Andrzej Saulewicz otrzymał już wszystkie możliwe oznaczenia. (…).
Za działalność charytatywno-dobroczynną nagrodzony został Tadeusz Gołębiewski. Kandydaturę zgłosił Starosta Wołomiński Kazimierz Rakowski, który również odczytał wniosek (oto jego fragmenty):
„Pan Tadeusz Gołębiewski znany jest nie tylko mieszkańcom Wołomina – gdzie przed laty rozpoczynał swoją działalność i Radzymina – gdzie mieszka i gdzie funkcjonuje z powodzeniem firma TAGO, ale jest znany w powiecie wołomińskim, w całym kraju i poza jego granicami. Jest znany, bo całe życie ciężko pracował, by móc realizować swoje najśmielsze marzenia. Zaczynał ponad 40 lat temu od wytwórni wafli, rowerem rozwoził wówczas gotowy towar po Wołominie, Tłuszczu i Radzyminie. (…) Obecnie Przedsiębiorstwo Przemysłu Cukierniczego TAGO w Ciemnem jest znane zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.
Znacznie mniej, bo nie zabiega o rozgłos, znany jest Tadeusz Gołębiewski ze swej działalności charytatywno-dobroczynnej. Nigdy nie odmawia pomocy tym, którzy zwrócą się do niego o wsparcie. Tadeusz Gołębiewski wspierał tak znaczące przedsięwzięcia, jak budowa Pomnika ks. Ignacego Skorupki w Ossowie, budowa Pomnika Katyńskiego przy kościele Matki Bożej Częstochowskiej w Wołominie, czy budowa pomnika ks. Jana Sikory na skwerze imienia tego Kapłana u zbiegu ulic Kościelnej i M. Reja w Wołominie (…) To właśnie w tych miejscach przekazujemy młodemu pokoleniu wiedzę o naszym dziedzictwie, uczymy historii i wskazujemy wzorce do naśladowania.
Działalność charytatywno-dobroczynna Pana Tadeusza Gołębiewskiego to nie tylko wspieranie budowy pomników, ale także pomoc indywidualna niesiona drugiemu człowiekowi. To pomoc znacząca i bardzo potrzebna, ale cicha i nie nagłaśniana. Nie nagłaśniana, bo Tadeusz Gołębiewski odznacza się wyjątkową skromnością. Powszechna jest opinia, że jest to „niespotykanie skromny człowiek o gołębim sercu”.
Przywołam słowa Papieża Jana Pawła II: „Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest, nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi”. Słowa te z powodzeniem można odnieść do Pana Tadeusza Gołębiewskiego, który jak mało kto potrafi dzielić się tym co ma i dlatego w pełni zasługuje na uhonorowanie statuetką Anioła Stróża Ziemi Wołomińskiej”.
W imieniu przebywającego zagranicą laureata nagrodę odebrał prezes Wołomińskiego Klubu Biznesu Jan Myszk.
Za szczególne zasługi dla Rzeczypospolitej Anioła Stróża Ziemi Wołomińskiej otrzymał Jan Szyszko – wniosek odczytał ks. Witold Gajda, proboszcz Parafii MB Częstochowskiej w Wołominie.
Jan Szyszko był trzykrotnie ministrem ochrony środowiska, jest także czwartą kadencję posłem na Sejm RP. Wyróżnienie zostało przyznane głównie za pracę naukowo-badawczą prof. Jana Szyszko. Przedstawiamy fragm. wniosku:
„Większość swojego życia poświęcił pracy naukowej i w tym zakresie może się pochwalić bardzo bogatym dorobkiem i uznaniem międzynarodowym.(…) Jan Szyszko współorganizował w latach 70. stację badawczą dla Wydziału Leśnego SGGW. Doświadczenia te były pomocne, gdy tworzył potem stację naukowo-badawczą w Tucznie koło Piły, aby tam prowadzić m.in. studia nad zmianami klimatu. W organizowanych tam praktykach naukowych chętnie uczestniczą kolejne roczniki studentów, tam też prof. Szyszko prowadzi wiele konferencji naukowych, m.in. z udziałem gości z zagranicy. Jako entomolog prof. Jan Szyszko specjalizuje się w badaniach nad biegaczowatymi – rodziną owadów z rzędu chrząszczy. Należy do niej około 25 tys. gatunków, z czego 500 żyje w Polsce. Okazuje się, że biegaczowate doskonale sprawdzają się w badaniach na temat zmian zachodzących w środowisku naturalnym, bo określone gatunki tych owadów żyją w jednym ekosystemie, a drugie w innym. Po tym, jakie biegaczowate żyją na określonym terenie, można ocenić, w jakim kierunku zmienia się środowisko. Od łacińskiej nazwy biegaczowatych (carabidae) naukę o nich nazywa się karabidologią, a prof. Jan Szyszko jest uważany za międzynarodowy autorytet wśród karabidologów. Może się pochwalić np. tym, że odkrył jeden z gatunków tych owadów z rodzaju Trechusa. Ma ogromny dorobek naukowy, na który składa się ponad 230 pozycji, z których te najważniejsze były wiele razy cytowane w literaturze międzynarodowej. Za badania nad chrząszczami biegaczowatymi prof. Jan Szyszko otrzymał doktorat honoris causa niemieckiego uniwersytetu w Lueneburgu. W 2008 r. profesora spotkał kolejny zaszczyt: otrzymał nagrodę imienia Ettore Majorany „Nauka dla Pokoju”, przyznawaną przez naukowców z całego świata, w tym noblistów i członków Papieskiej Akademii Nauk. Jana Szyszko uhonorowano za „badania nad znaczeniem struktury krajobrazu wiejskiego i długofalowych zmian w systemie klimatycznym i nad wymianą dwutlenku węgla między ekosystemem i atmosferą”. Pod tym kryły się także badania na temat bioróżnorodności i roli lasów w ochronie klimatu. Warto zauważyć, że Jan Szyszko jest drugim Polakiem – po św. Janie Pawle II – któremu przyznano tę nagrodę”.
Uroczystość uświetnił występ Chóru „Echo”, na czele z dyrygentem – również uhonorowanym Aniołem Stróżem Ziemi Wołomińskiej – Andrzejem Wojakowskim.